Αρχείο απόδημων Αραδιππιωτών

Απόδημοι Αραδιππιώτες  βρίσκονται σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως στη Μεγάλη Βρετανία, Αυστραλία, Ελλάδα  και άλλες χώρες, Οι απόδημοι Αραδιππιώτες της Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας είναι οργανωμένοι σε Σύνδεσμο με πλούσια δραστηριότητα και στενές επαφές με το Δήμο Αραδίππου.

Με σκοπό την καλύτερη αμφίδρομη επικοινωνία με τους απόδημους Αραδιππιώτες ο Δήμος θα δημιουργήσει αρχείο απόδημων Αραδιππιωτών. Μέσω της παρούσας ιστοσελίδας απευθύνουμε θερμή παράκληση σε σας τους  απόδημους μας να συμπληρώσετε το ηλεκτρονικό έντυπο πατώντας εδώ για να μας δώσετε τα στοιχεία σας. Με σκοπό την εύκολη επικοινωνία με εσάς, είναι απαραίτητο να μας δώσετε μια ηλεκτρονική διεύθυνση (e-mail). Αν δεν διαθέτετε δική σας, δώστε μας την ηλεκτρονική διεύθυνση ενός παιδιού σας, ενός συγγενικού σας προσώπου, φίλου σας. Πέραν από την ευχέρεια επικοινωνίας που παρέχει η ηλεκτρονική αλληλογραφία, είναι μαζική και δωρεάν.

Η ιστορία της μετανάστευσης στην Αραδίππου

Είναι γνωστό ότι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο ο κόσμος μεταναστεύει είναι η φτώχεια στη χώρα καταγωγής του μετανάστη και η ελπίδα του ότι στη χώρα στην οποία θα μεταναστεύσει θα βρει δουλειά και συνθήκες τέτοιες που θα του επιτρέψουν τόσο αυτού όσο και της οικογένειάς του να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος για τον οποίο πάρα πολλοί Αραδιππιώτες μετανάστευσαν σε διάφορες χώρες. Μέχρι το 1960, οπότε η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Αραδίππου ασχολείτο με τη γεωργία, μια ασχολία αρκετά επισφαλή, αφού εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες. Επανειλημμένες ανομβρίες οδήγησαν τον πληθυσμό της Αραδίππου στη φτώχεια και αναπόφευκτα στη μετανάστευση.

Οι Αραδιππιώτες κατέφυγαν κυρίως στην Αγγλία και την Αυστραλία. Σήμερα σώζονται μεγάλες κοινότητες Αραδιππιωτών σε διάφορες πόλεις των χωρών αυτών. Μικρότεροι αριθμοί Αραδιππιωτών μεταναστών υπάρχουν και σε άλλες χώρες.

Οι πρώτοι απόδημοι Αραδιππιώτες έφυγαν από το χωριό το 1926. Οι πρώτοι μετανάστες ήταν 7-8 άτομα που πήγαν στην Αργεντινή για μια καλύτερη ζωή. Πώς έτυχε να παν στη μακρινή (και άγνωστη για πολλούς) Αργεντινή δεν το γνωρίζουμε. Όπως συνήθως συμβαίνει, είχαν υπόψη τους να δουλέψουν  εκεί για 1-2 χρόνια και να επιστρέψουν πίσω στις οικογένειές τους. Όμως ποτέ δεν επέστρεψαν.

Μέχρι το 1936 δεν έφυγαν άλλοι Αραδιππιώτες για το εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Από το 1936 άρχισαν λίγοι να μεταναστεύουν για την Αγγλία.

Από το 1948 άρχισε μαζική μετανάστευση στην Αυστραλία. Εκείνη την εποχή τα μακρινά ταξίδια με αεροπλάνο ήταν πολύ πέραν των οικονομικών δυνατοτήτων των φτωχών Αραδιππιωτών και ως εκ τούτου αναγκάζονταν να ταξιδεύουν στη μακρινή ήπειρο με πλοία. Το ταξίδι κρατούσε ένα μήνα. Έφευγαν από τη Λάρνακα, το πλοίο περνούσε από τη Διώρυγα του Σουέζ και διασχίζοντας τον Ινδικό Ωκεανό, κάνοντας και στάσεις σε διάφορα λιμάνια, έφταναν στην Αδελαΐδα. Αφού ξεμπάρκαραν όσοι είχαν αυτή την πόλη ως προορισμό, το πλοίο συνέχιζε για τη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ.

Πρώτοι έφευγαν οι σύζυγοι, αφήνοντας πίσω στο χωριό τη σύζυγο και τα παιδιά. Έπρεπε να παν μόνοι τους, να περάσουν το πρώτο δύσκολο διάστημα της προσαρμογής, της εξεύρεσης δουλειάς, της εξοικονόμησης του ποσού που απαιτείτο για τα εισιτήρια της υπόλοιπης οικογένειας, που ακολουθούσε μετά από μήνες, κάποτε μετά από χρόνια. Όσοι αποφάσιζαν ότι θα μείνουν στη νέα χώρα (σχεδόν στο σύνολό τους) πωλούσαν τα σπίτια τους στην Αραδίππου. Τα αγόραζαν άλλοι Αραδιππιώτες που είχαν παιδιά να παντρέψουν. Συνήθως τα αναπαλαίωναν και πάντρευαν τις κόρες τους.

Όπως συνέβη σε όλη την Κύπρο, μετά το 1960 άρχισε μαζική μετανάστευση Αραδιππιωτών στην Αγγλία. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή έφευγαν οικογένειες με το πλοίο από τη Λάρνακα για την Αγγλία. Συνήθως μετανάστευαν οικογένειες που είχαν ήδη δικούς τους ανθρώπους στην Αγγλία. Αυτοί θα τους πρόσφεραν, στήριξη, καθοδήγηση και στέγη στα πρώτα δύσκολα βήματά τους σε μια εντελώς άγνωστη χώρα, πολύ διαφορετική από το μικρόκοσμο της Αραδίππου.  Με αυτό τον τρόπο έφυγαν πάρα πολλές οικογένειες.

Πριν από το τέλος της δεκαετίας του 60 η μετανάστευση για οικονομικούς λόγους σταμάτησε. Άρχισε να βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο στην Κύπρο και έτσι δύσκολα έφευγαν πια από τον τόπο τους. Η μετανάστευση γινόταν πια για λόγους γάμου. Οι Αραδιππιώτες μετανάστες, δεμένοι με τα ήθη και έθιμά τους, δεν μπορούσαν εύκολα να δεχτούν γάμο παιδιών τους με αλλοδαπούς. Προτιμούσαν να τα παντρεύουν με χωριανούς τους. Έτσι, είτε με μεσιτεία συγγενών και φίλων  είτε κατά τη διάρκεια των επισκέψεών τους στην Αραδίππου τα καλοκαίρια φρόντιζαν για την αποκατάσταση των παιδιών τους με Αραδιππιώτες νέους ή νέες, που συνήθως ακολουθούσαν το νέο ταίρι τους στο εξωτερικό και κυρίως στην Αγγλία.

Σήμερα, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, μάλλον κανένας Αραδιππιώτης δεν μεταναστεύει. Το επίπεδο ζωής έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν βλέπουν τον λόγο να ξενιτευτούν. Μένουν και απολαμβάνουν τη γη που τους γέννησε.